۱۳۹۱ آذر ۱۰, جمعه

اطلاعیه شماره 373


 VVMIran

Vereinigung zur Verteidigung der Menschenrechte im Iran e.V.
Postfach 52 42
30052 Hannover
Tel.: +49 511 44 04 84 -     0163 261 12 57    
Fax: +49 511 26173 76




قطعنامه پایانی مراسم میز کتاب اعتراضی 24 نوامبر که به مناسبت روزجهانی مبارزه با خشونت علیه زنان در هانوفر برگزار شد. 

"بدین شکل صادر و مورد تائید خاضرین قرار گرفت"


خبر‌ها حکایت از آن دارد که در 36 دانشگاه کشور و در 78 رشتهٔ دانشگاهی، پذیرش دانشجوی دختر انجام نخواهد گرفت
وضعیت تبعیض علیه زنان در ایران اسفناک است،  در زمینه حقوق سیاسی، هم براساس ابهامات قانونی در قانون اساسی و هم نهادهایی چون شورای نگهبان که ناظر بر امور انتخابات است، هیچ زنی نمی‌تواند در ایران رئیس جمهور شود.
منع نمودن دختران از ورود به برخی رشته‌های دانشگاهی که مورد علاقه آنان است موجب هدر رفتن استعدادهای آنان و محروم نمودن آن‌ها از کسب موقعیت اجتماعی  و سبب سرخوردگی بخش مهمی از جامعه میگردد.
کاهش و حذف تدریجی سهم دختران در برخی دانشگاه‌ها و رشته‌های تحصیلی، به هر دلیل و بهانه‌ای که انجام پذیرد نشانی از وجود تبعیض در جامعه است.

در زمینهٔ قوانین خانواده، زنان از حقوق برابر با مردان برخوردار نیستند، به صرف زن بودن ملزمند که برای سفر، انتخاب شغل و تحصیلات از شوهر و خانواده پدری اجازهٔ کتبی دریافت کنند وحق سرپرستی خانواده با مرد است.
دختران در انتخاب شوهر استقلال ندارند و تنها با اجازه پدر و جد پدری می‌توانند ازدواج کنند.
زنان حق طلاق برابر با مرد را ندارند و قوانینی چون چند همسری مردان، بسیاری از آنان را با مشکل مواجه کرده است.
درزمینه حقوق شهروندی، زنان در ایران از حق انتخاب آزادانهٔ پوشش خود محرومند و هر روز به دلیل شکل حجابشان با خشونت پلیسی مواجه می‌شوند.
 زنان دانشجو با تبعیضات جنسیتی در دانشگاه‌ها رو به رو هستند و هم اکنون همچون مردان دانشجو به دلیل انتقاد و ابراز عقیده یا در زندان و تبعیدند یا از حق تحصیل محروم شده‌اند.
فعالان کارگری، قومیتی و مذهبی به دلیل اعتراض به نقض حقوقشان، به خاطر دفاع از حق تحصیل به زبان مادری و به خاطر اعتراض به وجود فقر و محرومیت مورد خشونت قانونی قرار گرفته‌اند.

نابرابری‌ها در عرصهٔ حقوقی منجر به افزایش سرکوب و خشونت به زنان در همهٔ عرصه‌های زندگی اجتماعی و خانوادگی شده و
قوانین خشونت آمیز اعدام و سنگسار تاکنون جان زنان زیادی را که سعی کرده‌اند در برابر بن بست‌های قانونی راه حل‌های فردی بیابند، گرفته است.
فعالین حقوق بشر در ایران  بر این باورند که  صدای مردم ایران را اکنون جهانیان می‌شنوند، صدایی که کاملا تفکیک شده از صدای دولت و مراجع قدرت در ایران است.
ما صدای بلند زنانی هستیم که برای سخن گفتن از ساده‌ترین حقوق انسانی و طبیعی خود با خشن‌ترین و غیر منصفانه‌ترین برخوردهای امنیتی حکومت روبرو هستند.
 آری، سکوت و تسلیم، ارزش نیست و ما مدافعین حقوق زنان ایران ضمن ابراز همبستگی با زنان و مردانی که صدایشان برای آزادی و دموکراسی در خیابان‌های شهر جاری است اعلام میکنیم که تساوی حقوق انسانها یک اصل تغییر ناپذیر است
ما فعالین کانون دفاع از حقوق بشر در ایران، همصدا با خواهرانمان که صدای اعتراضشان در ایران با انعکاس صدای مهیب سرکوب روبروست، همکلام با زنانی که در زندان‌ها هزینه سنگین آزادی را با دقیقه دقیقه عمرشان پرداخت می‌کنند، همنفس با مادرانی که داغ فرزندانشان، گلی همیشه سرخ بر سینه‌هایشان کاشته است و از سوی دختران و زنانی که در ازای نه گفتن به ستم، جانشان ستانده شده،  اعلام میداریم که آزادی و رفع هرگونه تبعیض، از قانون گرفته تا فرهنگ و سنت، ازخواسته‌های همیشگی ما بوده و هست.
در این زمان که بسیاری از خواهران و بردارانمان به خاطر اندیشه‌شان در بندند.
آزادی بدون قید و شرط همه زندانیان اندیشه از مطالبات همیشگی ما بوده و هست.
ما براین باوریم  که دسترسی به حقوق برابر جز در یک حکومت دموکراتیک امکان پذیر نیست .

373
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق زنان 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر